Zapraszam do odwiedzin oficjalnej strony internetowej Projektu Flexcore pod adresem: www.wzpp.flexcore.org.pl .
Na naszej stronie www znajdują się:
Serdecznie zapraszam!
Zapraszamy 
na szkolenia otwarte oraz warsztaty organizowane przez Wielkopolski Związek Pracodawców Prywatnych. Partnerem Merytorycznym projektu jest UE w Poznaniu.
Spotkania otwarte:
Warsztaty:
Szkolenia
16 WRZEŚNIA 2011 – KONFERENCJA PODSUMOWUJĄCA PROJEKT FLEXCORE
Jeśli chcesz uczestniczyć w spotkaniu otwartym, bądź warsztacie koniecznie skontaktuj się z Biurem Projektu pod numerem telefonu: 61 813 98 93!
Wywiad z Koordynatorką Projektu, Panią Agnieszką Kiełbik.
Projekt Flexcore dobiega końca. Myślę, że to dobry czas na kilka słów podsumowania. Zanim jednak zapytam Panią o wrażenia z realizacji Projektu, proszę przypomnieć, skąd pojawił się pomysł na zainteresowanie Wielkopolan ideą flexicurity? Dlaczego według Pani model „bezpiecznej elastyczności” jest wart poznania?
Nazwa flexicurity powstała z połączenia dwóch słów: elastyczność i bezpieczeństwo. Każdy z nas chce czuć się bezpiecznie – zarówno pracownik, jak i przedsiębiorca. Idea flexicurity uświadamia, że najlepiej na współczesnym rynku pracy radzą sobie ci, którzy mają wysokie zdolności adaptacyjne, są aktywni, pracowici, przedsiębiorczy, otwarci na naukę i ciągły rozwój. Celem naszego projektu było więc i jest w dalszym ciągu upowszechnianie rozwiązań mających na celu stworzenie równowagi między elastycznością rynku pracy a bezpieczeństwem socjalnym, z uwzględnieniem społecznej odpowiedzialności biznesu i polityki równości. Argumenty przemawiające za wdrażaniem idei flexicurity to dbałość o rozwijanie systemu motywującego bezrobotnych do aktywności zawodowej, promowanie szkoleń i doradztwa dla kadr oraz czynienie procesu rekrutacyjnego efektywniejszym. Ponadto, flexicurity upowszechnia – tak ważne dla osób niepełnosprawnych, zakładających rodziny i wychowujących dzieci – nietypowe, elastyczne formy zatrudnienia.
Podczas warsztatów organizowanych w ramach Projektu, miała Pani możliwość wysłuchania wielu opinii na temat modelu flexicurity. Proszę pokrótce opowiedzieć, jak przedsiębiorcy i pracownicy reagują na to hasło? Czy elastyczność zatrudnienia wywołuje w nich entuzjazm i zaciekawienie, czy podchodzą oni raczej do zagadnienia z obawą i sceptycyzmem?
Kiedy człowiek nie wie nic o idei flexicurity, to najczęściej pojawia się u niego postawa obronna powiązana z negowaniem jej zasadności. Wraz z upływem czasu i przyswajaniem coraz większej ilości informacji zarówno bezrobotni, pracownicy jak i przedsiębiorcy zaczynają jednak dostrzegać zalety elastyczności i bezpieczeństwa na rynku pracy. Co ciekawe, znacząca większość osób samozatrudnionych i pracujących w oparciu o zlecenia, uświadamia sobie, że jest aktywna zawodowo w zgodzie z hasłami flexicurity. Przejawem tego jest przede wszystkim zarobkowanie w oparciu o kontakty z różnymi przedsiębiorstwami oraz tzw. LLL, czyli uczenie się przez całe życie. [ang. Long Life Learning – przyp. autora]
Który aspekt flexicurity wzbudza strach u przedsiębiorców i pracowników? Za pomocą jakich argumentów mogłaby Pani rozwiać te wątpliwości?
Myślę, że w przypadku przedsiębiorców zdecydowanie są to elastyczne formy zatrudnienia, do których zalicza się między innymi: pracę na zastępstwo; telepracę; pracę nakładczą; work-sharing czy wypożyczanie pracowników. Jednak głównie telepraca, jako specyficzne rozwiązanie organizacyjne, wzbudza wiele kontrowersji wśród pracodawców. Natomiast wśród pracowników największy strach wywołuje ograniczenie zawierania umów na czas nieokreślony, gdyż idea flexicurity promuje innowacyjne rozwiązania w kwestii zatrudnienia.
Należy jednak pamiętać, że dzięki modelowi flexicurity, dedykowanemu Polsce, rośnie łatwość zarządzania polityką kadrową oraz poczucie bezpieczeństwa osób poszukujących pracy i firm, które w czasach kryzysu gospodarczego muszą rozważać każdy wydatek, a między innymi ten związany z zatrudnianiem. Ponadto, zgodnie z ideą jako szczególnie istotne wymienia się inwestowanie w pracownika. Szkolone, podnoszące swoje kwalifikacje, ciągle rozwijające się kadry będą przynosiły firmie wymierne korzyści. Dodatkowo, na okoliczność utraty zatrudnienia u swojego dotychczasowego pracodawcy, pracownik wszechstronnie wyedukowany lub wąsko wyspecjalizowany szybciej znajdzie nową pracę. W ten oto sposób dochodzi do współpracy „elastyczności” z „bezpieczeństwem”.
W trakcie realizacji Projektu, udało się zorganizować szereg spotkań – od konferencji przybliżających ideę flexicurity po warsztaty specjalistyczne m.in. z takich tematów, jak: przedsiębiorczość, poszukiwanie pracy czy elastyczne formy zatrudnienia. Jakie są Pani wrażenia z przebiegu tych imprez? Z jakimi opiniami uczestników przyszło się Pani spotkać?
Wszystkie zorganizowane w ramach projektu imprezy spotkały się z dużym zainteresowaniem. Wśród uczestników znaleźli się pracownicy, pracodawcy, studenci, przedstawiciele instytucji oraz osoby bezrobotne. Mieliśmy więc okazję wysłuchać różnych opinii, a prowadzone w trakcie warsztatów dyskusje pozwoliły na wyciągnięcie wielu ciekawych wniosków dotyczących rozwiązań promowanych w ramach idei flexicurity. Przedsiębiorcy wypowiadali się na temat elastycznych form zatrudnienia, organizacji i czasu pracy oraz wskazywali na najpopularniejsze działania pomocowe oferowane pracownikom, w celu ułatwiania im godzenia aktywności zawodowej z życiem rodzinnym. Osoby pracujące mówiły o tym, jak łączą życie prywatne z obowiązkami zawodowymi: czy mogą pracować elastycznie i ile czasu poświęcają pracy. Analizowano również, czy dzięki swoim pracodawcom osoby zatrudnione uczestniczą w szkoleniach i podnoszą swoje kwalifikacje oraz czy źródłem ich utrzymania jest wyłącznie praca w jednej firmie. Prowadzący wraz z uczestnikami szkoleń określali również czynniki mające największy wpływ na efektywne stosowanie elastycznych rozwiązań. Ponadto, szczegółowo przeanalizowano profil osoby będącej „flexicurity” na współczesnym rynku pracy.
Jako zwieńczenie rocznej pracy przy Projekcie organizuje Pani konferencję podsumowującą. Proszę pokrótce opowiedzieć, jakie tematy zostaną poruszone podczas jej trwania.
W trakcie konferencji zaprezentowane zostaną rezultaty miękkie i twarde projektu oraz podsumowane wszystkie zrealizowane działania. Przedstawione będą wnioski z raportu “Flexicurity a wielkopolski rynek pracy lat 2000-2010”. Ponadto, uczestnicy dowiedzą się, jakie problemy zabezpieczenia społecznego w Polsce dostrzegają eksperci w odniesieniu do rozwiązań zgodnych z ideą flexicurity. Dowiemy się, jak w kontekście flexicurity wygląda aktywna polityka państwa polskiego oraz edukacja i kształcenie ustawiczne. Zaprezentowane zostaną również wyniki badań mówiące o flexicurity i elastycznych formach zatrudnienia. Dodatkowo, uczestnicy konferencji będą mieli okazję wysłuchać przedstawicieli przedsiębiorstw oraz reprezentantów projektów promujących elastyczne i bezpieczne rozwiązania na rynku pracy.
Jak ocenia Pani szanse na wdrożenie modelu „bezpiecznej elastyczności” na wielkopolskim rynku pracy? W jakich branżach według Pani byłby on najskuteczniejszy?
Odpowiem dwoma zdaniami. Wdrażanie idei flexicurity związane jest bezwzględnie z modyfikacją prawa polskiego, czyli z szeregiem reform. Tym samym, współpraca polityków ze związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców jest niezbędna dla powodzenia rozwiązań, do których stosowania zachęca nasz kraj Unia Europejska.
Bezpieczna elastyczność dotyczyć może każdej branży, ale przede wszystkim wiązać się może z pracą zadaniową/ zleceniową.
Jak w kilku słowach mogłaby Pani zachęcić i przekonać przedsiębiorców – zarówno tych sceptycznie nastawionych jak i tych, którzy do tej pory nie zetknęli się z ideą flexicurity do zastrzyku elastyczności w swoich firmach?
Dobry pracownik to pracownik efektywny. Jeżeli zlecona praca może być wykonana na czas i w sposób zadowalający pracodawcę, a do jej realizacji nie jest konieczne przebywanie osoby zatrudnionej w biurze w standardowych godzinach otwarcia firmy, to mądry pracodawca powinien dostosowywać się do preferencji swojego pracownika. Myślę, że warto jest respektować potrzeby ludzi, którzy składają się na sukces przedsiębiorstwa.
Dziękuję za poświęcony czas i życzę dalszych sukcesów.
Dziękuję również i zapraszam na konferencję podsumowującą projekt 16.09 oraz na stronę naszego projektu http://www.wzpp.flexcore.org.pl
Projekt Flexcore na finiszu
To ostatni dzwonek dla osób, które nie miały dotąd okazji zapoznać się z modelem flexicurity podczas spotkań organizowanych przez Wielkopolski Związek Pracodawców Prywatnych. Dobiegają bowiem końca działania realizowane w ramach Projektu „Flexcore”. Dziesiąty, zamykający cykl szkoleniowy warsztat poświęcony będzie rozwojowi osobistemu. Na deser natomiast organizatorzy zaserwują konferencję podsumowującą roczne prace w ramach Projektu.
Choć projekt „Flexcore” znajduje się już na finiszu, Wielkopolski Związek Pracodawców Prywatnych nie ustaje w działaniach promujących postawy przedsiębiorcze i pozostaje aktywny w budowaniu przyjaznego klimatu na rynku pracy. Zachęcamy do monitorowania strony www.wzpp.org.pl, śledzenia nowych projektów i oczywiście do współpracy!
Galopujący rozwój i dostępność usług teleinformatycznych, redukcja wydatków związanych z dojazdem do firmy, zmniejszenie kosztów utrzymania miejsca pracy, a wreszcie i chęć godzenia życia zawodowego z rodzinnym. Na te dylematy receptą miała być telepraca, czyli praca zdalna, którą można wykonywać np. z zacisza własnego domu. Jak pokazują statystyki, ta forma pracy zyskuje coraz więcej miłośników na całym świecie. Przyjrzyjmy się bliżej, w jakich krajach stosuje się ją najchętniej.
Narodziny pracy zdalnej
Początki telepracy datuje się na lata 70-te XX wieku. Idea pracy zdalnej narodziła się w Stanach Zjednoczonych za sprawą Jacka Nillesa, fizyka, którego celem było znalezienie rozwiązań zmniejszających koszty zatrudnienia i dojazdów do miejsca pracy. Impulsem dla tych rozmyślań stała się sytuacja związana z kryzysem paliwowym, który nastąpił w 1973r. w wyniku wojny izraelsko-arabskiej. Głowienie się zatem nad sposobami oszczędności kosztów paliwa okazały się jak najbardziej na miejscu. Alternatywą dla pracy tradycyjnej, zaproponowaną przez Nillesa była telepraca (ang. telecommuting), która upowszechniła się wraz z prężnym rozwojem technologii komputerowych i technik komunikacji.
USA silne telepracą
Szacuje się, że w fazie raczkowania pracy zdalnej w USA, korzystało z niej ok. kilku tysięcy zatrudnionych osób. Po dwudziestu latach odsetek telepracowników wyniósł ponad 2,5 miliona, natomiast według danych z roku 2006 pracę z domu wykonywało już blisko 30 milionów pracowników. Prognozy badaczy amerykańskiego rynku pracy wskazują, że za cztery lata, już ponad połowa zatrudnionych osób będzie mogła zdalnie realizować swoje obowiązki dla firmy.
Pomysł Nillesa podchwyciły i kraje z innych stron świata. Telepraca przyjęła się m.in. w Japonii, Chinach i Australii.
Telepraca po europejsku
Kraje europejskie, doceniając korzyści płynące z pracy zdalnej, z powodzeniem wprowadziły ją do polityki firm i obecnie ponad 30 milionów osób jest zatrudnionych właśnie w tym trybie. W czołówce państw z największym odsetkiem telepracowników (10% wszystkich pracowników firmy) znajdują się Dania, Holandia, Luksemburg. Ta forma wykonywania swoich obowiązków zawodowych sprawdza się również w większych krajach, takich jak np. Szwecja czy Finlandia, w których odległość z domu do miejsca pracy wynosi od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu kilometrów. Do popularyzacji telepracy przyczyniają się niekiedy i działania rządu nastawione na szeroką promocję pracy zdalnej – tak stało się np. w Irlandii i Danii.
Polskie firmy stronią od telepracowników
Na tle europejskich statystyk, Polska sytuacja telepracy wypada dość blado. Pracujący zdalnie stanowią zaledwie 1% osób zatrudnionych, a ¼ przedsiębiorstw jest otwartych na wprowadzenie tej formy pracy do swojej polityki. Ażeby zbliżyć się wynikami do takich krajów, jak Szwecja czy Irlandia, potrzebne są zmiany zarówno w formie odpowiednich uregulowań prawnych, jak i w nastawieniu pracodawców do pracy zdalnej. Jak się bowiem okazuje, wiążą oni telepracę głównie z kobietami wychowującymi dzieci oraz osobami niepełnosprawnymi, podczas gdy ten sposób w większości przypadków dotyczy mężczyzn, specjalistów w konkretnych dziedzinach. Inną z barier, która może uniemożliwić przeniesienie swojego miejsca pracy do domu, jest (wciąż jeszcze występująca) mniejsza dostępność Internetu.
Lato – dla jednych okres urlopu, dla innych wolne od szkoły dni, są i tacy, dla których to doskonały czas na podreperowanie domowego budżetu. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez CBOS, z tej opcji korzysta spora część młodzieży, bo ponad 76% osób w wieku ponadgimnazjalnym.
Do prac sezonowych, a więc i jednej z form elastycznego zatrudnienia, najczęściej zgłaszają się chłopcy (ok. 85%), podczas gdy u dziewcząt obserwuje się mniejsze zainteresowanie tym tematem (ok. 67% pragnie dorobić do kieszonkowego).
A w jakich branżach i zawodach najłatwiej o pracę dorywczą? Najczęściej młodzi angażują się m.in. w prace sezonowe w ogrodnictwie, handel owocami i warzywami na targu, rozwożenie pizzy, opiekę nad dziećmi, promowanie produktów w marketach, rozdawanie ulotek czy wyprowadzanie psów na spacer.
Co ciekawe, liczba młodych osób zainteresowanych pracami sezonowymi rośnie z roku na rok, dla blisko 75% młodzieży zeszłe wakacje należały do pracowitych, podczas gdy w 2009r. wskaźnik ten nie przekroczył 70%.
Badania CBOS-u wskazują, iż najczęściej prace sezonowe podejmują uczniowie techników, zaś najmniejsze zainteresowanie wakacyjnymi zajęciami zarobkowymi występuje wśród licealistów (głównie ze szkół prywatnych).
„Stworzenie zasad i wdrożenie ogólnopolskiego systemu uznawania i potwierdzania wyników uczenia się (nabywania kwalifikacji), niezależnie od tego, gdzie i w jaki sposób zdobyto wiedzę jest kluczowe dla realizacji idei uczenia się przez całe życie oraz zwiększenia mobilności pracowników” – uważa PKPP Lewiatan.
Zapraszamy do obejrzenia reklamy Projektu Flexcore! 🙂
Czy można zmniejszyć bezrobocie wśród absolwentów szkół średnich i uczelni? Czy praca na etat mniej się opłaca niż „elastyczne zatrudnienie”? Na te pytania odpowiedzą eksperci podczas spotkania otwartego w ramach realizacji projektu „Flexcore – wielopłaszczyznowa promocja elastycznego rozwoju zawodowego w oparciu o ideę Flexicurity w Wielkopolsce”. Liderem projektu jest Wielkopolski Związek Pracodawców Prywatnych im. Cyryla Ratajskiego, przy współpracy z Uniwersytetem Ekonomicznym w Poznaniu
Co trzeci Polak poniżej 25 lat jest bezrobotny, alarmują eksperci z Wielkopolskiego Związku Pracodawców Prywatnych im. Cyryla Ratajskiego (członek PKPP Lewiatan). Młodzi coraz częściej szukają szczęścia za granicą albo trafiają na margines społeczeństwa.
Stosunkowo wysoki poziom wiedzy na temat elastycznych rozwiązań rynku pracy nie idzie w parze z wykorzystaniem w pełni ich potencjału. Do takich konkluzji doszli eksperci z Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan po analizie badań sprawdzających stan znajomości i stosowania elastycznych form zatrudnienia w polskim firmach. Do udziału w badaniu zaproszono pół tysiąca pracowników oraz 200 firm (zatrudniających minimum 10 osób).
[1] Czytaj dalej
Powtórzony warsztat z „Aspektów prawnych Elastycznych Form Zatrudnienia”, który został zorganizowany 15 kwietnia w Hotelu Meridian, był odpowiedzią na spore zainteresowanie tą tematyką ze strony sympatyków Projektu Flexcore. Korzystając z okazji, postanowiłam porozmawiać z prowadzącym szkolenie, Panem Mariuszem Piotrowskim, specjalistą z dziedziny prawa pracy o trudnościach związanych z wprowadzaniem elastyczności do firm.
Blog Projektu Flexcore 